Człowiek nie może żyć bez wody, a ta nie zawsze jest dostępna. Ludzie, szukając wody nauczyli się ją wydobywać spod ziemi budując studnie. Pierwsze metody wiercenia studni opracowane zostały około 1800 lat p.n.e. w Chinach i Egipcie. Najprostszą metodą budowy studni było wbicie w ziemię bambusowej rury, do której podchodziła samoistnie woda. Rurę tę wbijano za pomocą ubijaka. Bardziej zaawansowanym sposobem było wiercenie studni narzędziem zwanym ślimakiem. Technika wiercenia studni była dobrze rozwinięta w starożytnym Rzymie. W Polsce pierwsza udokumentowana studnia wiercona ręcznie powstała w 1862 roku. Głębokość pierwszych studni sięgała aż 100 metrów. Wybudowane z wielkim mozołem studnie używano przez wiele pokoleń.

Budowa studni głębinowej

Dzisiaj człowiek wciąż szuka wody, zwłaszcza kiedy nie ma dostępu do sieci wodociągowej, lub gdy nasze zapotrzebowanie na wodę jest dość spore. Najlepszym rodzajem studni dla gospodarstw domowych, jak i dla przedsiębiorstw są studnie głębinowe. Ze względu na sposób, w jaki one powstają, i jak są zbudowane, nazywane są również studniami wierconymi lub studniami rurowymi. Głębokość studni głębinowych często przekracza 10 m, a wykonuje się je przy pomocy specjalnej wiertnicy. Głębokość studni głębinowej nie może przekroczyć 30 m. Działanie studni głębinowych oparte jest o zastosowanie dwóch rur – rury osłonowej oraz rury filtracyjnej. Pierwsza z nich dociera w okolice warstwy wodonośnej, a druga w nią wnika. Rury dookoła obsypuje się żwirem, który izoluje i usprawnia dopływ wody. Wylot rury osłonowej zakończony jest obejmą nośną, w której znajdują się przyłącza wodne i zawór odcinający. Studnie powyżej 8 metrów nie zasysają samodzielnie wody, dlatego na ich dnie umieszcza się głębinową pompę tłoczącą.

W studni głębinowej woda pochodzi z wód podziemnych umieszczonych w pokładach skalnych sięgających zwykle 15-20 m. Pomiędzy tymi pokładami a powierzchnią gruntu znajdują się nieprzepuszczalne warstwy, dlatego woda w studni głębinowej jest dużo mniej narażona na zanieczyszczenia niż w przypadku innych studni np. kopanych. Poza tym jej zasoby są na tyle duże, że nie musimy się obawiać, iż zabraknie nam wody nawet w czasie największej suszy.

Zalety studni głębinowej

Studnie głębinowe mają wiele zalet, ale do najważniejszych z nich należy na pewno ich ekonomiczność. Koszt wybudowania studni głębinowej często jest mniejszy, ale zawsze mniej czasochłonny, w porównaniu z procedurą przyłączu do wodociągów. A poza tym jedyny koszt użytkowania studni głębinowej to energia elektryczna zasilająca pompę głębinową. Wodę mamy zupełnie za darmo, więc zupełnie poza nami są wahania cen dostarczanej wody.

Mając studnie głębinową nie musimy się martwić, że zabraknie nam wody. Nie jesteśmy zależni od ciśnienia w sieci wodociągowej.

Jak już wspomniane było wcześniej, woda w studni głębinowej pochodzi z wód podziemnych i przechodzi przez kilka warstw filtracyjnych. Dzięki temu woda jest zawsze naturalnie oczyszczona, a przez to najwyższej jakości.

Sieć wodociągowa często ma ograniczony zasięg. Budowa studni głębinowej może odbyć się niemalże w każdym miejscu.

Na co zwracać uwagę mając studnię głębinową

Zanim rozpoczniemy budowę, musimy oszacować własne zużycie wody. Jeśli nasz pobór miałby przekraczać 5m3 na dobę to potrzebne nam jest na budowę pozwolenie wodnoprawne, tzw. operat wodnoprawny. Jednak w przypadku domów jednorodzinnych bardzo rzadko to się zdarza. Jeśli nasze zużycie nie będzie przekraczać wyznaczonej wartości to nie potrzebujemy żadnych specjalnych zezwoleń na budowę studni.

Budując studnię głębinową należy pamiętać o konieczności wybudowania szamba. Jeśli w pobliżu nie ma dostępu do kanalizacji, możemy wybudować tzw. szambo ekologiczne.

Mając studnię głębinową powinniśmy regularnie badać poziom zawartości żelaza i manganu w wodzie. W przypadku, kiedy ich zawartość przekroczyłaby dopuszczalną normę, to możemy to zniwelować montując odpowiednią stację uzdatniania wody.

Gdzie wybudować studnię głębinową

Studnie głębinowe można wiercić wszędzie gdzie znajduje się woda (oczywiście jeśli teren spełnia warunki formalne). Dobre miejsce na studnie głębinową są na terenie Bieszczad, ale również w okolicach Krosna, Jasła, Gorlic, Sanoka i okolic.

O ile teoretycznie studnię można wybudować wszędzie, to zawsze dobrze jest sprawdzić miejscowy plan zagospodarowania. Może w nim istnieć zapis o ograniczeniach budowy studni na danym terenie. Jeśli nie ma takich ograniczeń to pamiętajmy o przestrzeganiu ważnych zasad dotyczących odległości. Studnia głębinowa musi znajdować się:

– min. 5 metrów od granicy działki,
– 15 metrów od kompostowników i szamb
– 7,5 metrów od przydrożnego rowu z wodą,
– 30 metrów od drenażu rozsączającego oczyszczone biologicznie ścieki do gruntu,
– 70 metrów od nieutwardzonych wybiegów dla zwierząt hodowlanych oraz od drenażu rozsączającego ścieki nieoczyszczone biologicznie.

Na Podkarpaciu przybywa mieszkańców.

Rzeszowski Urząd Statystyczny podał, że końcem czerwca 2017 roku Podkarpacie liczyło ponad 2,1 miliona mieszkańców. Prawie 59% ludności Podkarpacia mieszkało poza miastami na wsi. Z badań GUS-u wynika także, że średnia długości życia w województwie podkarpackim jest najwyższą w Polsce. Na ten wynik w głównej mierze wpływ ma czyste środowisko, zdrowy styl życia oraz poziom stresu zdecydowanie mniejszy, niż w dużych aglomeracjach miejskich. Ciągły wzrost liczby ludności w województwie podkarpackim zauważalne jest już od kilku lat. Aktualnie województwo podkarpackie zajmuje powierzchnię 17,8 tys. km2. Pod względem powierzchni zajmuje jedenaste miejsce w kraju. Ze względu na ilość mieszkańców Podkarpacie zajmuje miejsce dziewiąte.

Podkarpacie jest najdalej wysuniętym na południe województwem Polski. Jest to teren górzysty, gdzie lasy zajmują blisko 37% powierzchni. Pod względem administracyjnym województwo podkarpackie jest podzielone na 21 powiatów oraz 4 miasta na prawach powiatu.

Co jest powodem powstawanie na Podkarpaciu studni?

Piękne tereny, czyste powietrze i woda, nieskażone ziemie i spokój sprawiają, że na terenie Podkarpacia buduje się coraz więcej domów. Powstaje coraz więcej zarówno domów jednorodzinnych, jak i nowoczesnych osiedli mieszkaniowych. Ze względu na niską gęstość zaludnienia mieszkańcy Podkarpacia często decydują się na wiercenie studni. Przyłączenie do wodociągu zwykle jest bardzo problematyczne ze względu na ukształtowanie terenu i bardzo kosztowne z uwagi na duże odległości pomiędzy domostwami, co powoduje  powolna rozbudowę sieci wodociągowej.

Jak i gdzie wiercić studnię na Podkarpaciu?

Jeśli masz zamiar wybudować dom na Podkarpaciu to własne ujęcie wody w postaci studni jest bardzo dobrym rozwiązaniem. Pierwszym krokiem w tym kierunku jest sprawdzenie, czy działka, na której ma powstać dom, nie ma administracyjnych ograniczeń odnośnie budowy studni. Wspomniane ograniczenia znajdują się w planie zagospodarowania przestrzennego. Plan ten jest do wglądu każdego (nawet jeśli nie jest się właścicielem działki) w odpowiednim urzędzie administracyjnym.

Ze względu na górzysty charakter Podkarpacia, często konieczne jest tu wiercenie studni głębinowych o głębokości powyżej 30 m. Pokłady wody leżą tu bowiem głęboko. Studnia głęboka, to również bezpieczeństwo w czasie hydrologicznej suszy. Wiercenie studni powyżej głębokości 30 m jest regulowane przepisami Prawa Wodnego oraz Prawem Górniczym i Geologicznym.

Przed rozpoczęciem budowy studni musimy wykonać projekt prac geologicznych oraz tak zwany operat wodnoprawny. Przygotowuje go hydrogeolog lub projektant zajmujący się instalacjami wodnymi i kanalizacyjnymi. Dokumenty składa się do wojewody, który wydaję decyzję o możliwości budowy studni. Po wykonaniu odwiertu przygotowuje się dokumentację hydrogeologiczną studni. Obejmuje ona trzy aspekty dotyczące studni: dopuszczalną wydajność, poziom zwierciadła statycznego wody oraz depresje. Określa ona również rodzaje pompy oraz urządzeń do uzdatniania wody. Wyniki badań zatwierdzone przez właściwy organ administracji geologicznej, umożliwiają wojewodzie zarejestrowanie studni.

O firmach budujących studnie na Podkarpaciu

Aby cały proces administracyjny, poprzedzający wybudowanie studni przebiegał prawidłowo najlepiej jest skonsultować się z odpowiednią firmą zajmującą się budowaniem studni. Przeprowadzi ona nas krok po kroku przez wszystkie etapy administracyjnie, a następnie w oparciu o plany, wydane decyzje i pozwolenia wybuduje studnię. Jest to najlepsze z możliwych rozwiązań. Wybierając odpowiednią firmę najlepiej jest szukać zespołów z własnego regionu Polski z dużym doświadczeniem w budowie studni na danym terenie. Korzyści z wyboru miejscowej firmy są również takie, że regularnie może ona zajmować się czyszczeniem i konserwacją studni czy szybko interweniować w razie awarii.

Zgodnie z prawem wodnym oraz orzecznictwem, jeżeli studnie są wykonywane na potrzeby zwykłego korzystania z wód z ujęć o głębokości do 30 m w celu zaspokojeniu potrzeb własnego gospodarstwa domowego (w ilości nieprzekraczającej 5 m3 na dobę) nie wymagają pozwolenia na budowę.

Studnie o głębokości do 30 m bez pozwolenia na budowę

Samo wywiercenie otworu lub wykopanie studni nie wymaga uzyskania zgody, natomiast wyprowadzenie elementów studni ponad powierzchnię terenu i wykonanie obudowy wymaga zgłoszenia (art. 29 ust. 2 pkt 10 Prawa budowlanego z zachowaniem warunków określonych w § 30-33 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych). W takim wypadku wystarczy zgłosić zamiar budowy we właściwym organie administracji architektoniczno-budowlanej.

Do zgłoszenia należy dołączyć rysunki usytuowania studni, oświadczenie o prawie do dysponowania nieruchomością. Jeżeli w ciągu 30 dni od zgłoszenia właściwy organ nie wniesie sprzeciwu, można rozpocząć budowę studni. Gdy inwestycja nie ruszy w ciągu dwóch lat od terminu jej rozpoczęcia określonego w zgłoszeniu, zgłoszenie straci ważność.

Zgodnie z przepisami dotyczącymi ochrony ujęć i źródeł wodnych, ustanowienia strefy ochronnej, powinna wynosić – licząc od osi studni – co najmniej:

1. do granicy działki – 5 m;
2. do osi rowu przydrożnego – 7,5 m;
3. do budynków inwentarskich i związanych z nimi szczelnych silosów, zbiorników do gromadzenia nieczystości, kompostu oraz podobnych szczelnych urządzeń – 15 m;
4. do najbliższego przewodu rozsączającego kanalizacji indywidualnej, jeżeli odprowadzane są do niej ścieki oczyszczone biologicznie w stopniu określonym w przepisach dotyczących ochrony wód – 30 m;
5. do nieutwardzonych wybiegów dla zwierząt hodowlanych, najbliższego przewodu rozsączającego kanalizacji lokalnej bez urządzeń biologicznego oczyszczania ścieków oraz do granicy pola filtracyjnego – 70 m.

Dopuszcza się również sytuowanie studni w odległości mniejszej niż 5 m od granicy działki, a także studni wspólnej na granicy dwóch działek.

Studnie o głębokości poniżej 30 m z pozwoleniem

Korzystanie z ujęć wody poniżej poziomu 30 m stanowi szczególne korzystanie z wód (art. 122 ust. 1 pkt 2) wymaga uzyskania pozwolenia wodnoprawnego ze względu na użycie specjalistycznych urządzeń technicznych.

Podstawa prawna:

• Ustawa prawo budowlane ( Dz. U. z 2013 poz. 1409 ze zm.)
• Ustawa prawo wodne ( Dz. U. z 2015 poz. 469 ze zm.)
• Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie ( Dz. U. z 2015 poz. 1422 ze zm.)

Studnie są nadal użytkowane przez wiele gospodarstw domowych, pomimo powszechniejszego dostępu do sieci wodociągowej. Co więcej, wielu nowych inwestorów zastanawia się, czy podłączyć dom do wodociągu, czy też postawić na własną studnię głębinową. Czy wykopanie studni głębinowej jest opłacalnym rozwiązaniem? Małopolska i Kraków to rejony, w których na pewno warto postawić na wiercenie studni.

Co trzeba wiedzieć o studniach?

Niemożliwe jest życie bez wody – woda jest niezbędna do picia, gotowania, prania, mycia się, pojenia zwierząt gospodarskich i podlewania roślin. Jeżeli chce się korzystać ze studni, powinno się uwzględnić ten fakt już na etapie wybierania projektu domu. Wiercenie studni jest możliwe praktycznie wszędzie – zarówno na działkach położonych w mieście, jak i na terenach wiejskich. Dzięki temu bez trudu można znaleźć firmy, które trudnią się wierceniem studni głębinowych w miastach takich jak Kraków – obszar działalności przedsiębiorstw z Krakowa to zwykle cała Małopolska.

Zanim rozpocznie się wiercenie studni, warto zapamiętać, że studnie dzieli sią na dwa rodzaje – studnie kopane i studnie wiercone. Studnie kopane przez lata spotykało się na wsiach. Obecnie większość z nich przestała być użytkowana. Wykop wykonywano ręcznie, a jego głębokość nie przekraczała kilku metrów. Do wykopu wpuszczano kręgi betonowe, które zabezpieczały przed osuwaniem się ziemi do środka studni. Kręgi łączono szczelnie, dzięki czemu woda z wyższych, zanieczyszczonych warstw nie mogła mieszać się z wodą znajdującą się niżej. Ze względu na to, że czysta woda miała napływać z dołu wykopu, dno studni pokrywano specjalną siatką z otworami lub zasypywano żwirem. Wodę czerpano ręcznie, wciągając wiadra za pomocą kołowrotków lub żurawi. Obecnie w nadal użytkowanych studniach kopanych wykorzystuje się pompy zanurzeniowe zasilane elektrycznie. Na terenie miasta Kraków raczej nie spotyka się już takich studni, jednak niezurbanizowana Małopolska wciąż posiada ich wiele.

Studnie wiercone nazywa się studniami rurowymi lub głębinowymi. Ich głębokość przekracza najczęściej 10 m, dlatego wiercenie studni głębinowych na obszarze takim jak Małopolska pozostawia się wyspecjalizowanym firmom. Samodzielne kopanie tak głębokiego otworu może skończyć się tragicznie. Specjalne wiertnice wykonują wykop, który następnie wypełnia się rurą osłonową i rurą filtracyjną. Rura osłonowa dociera do warstwy wodonośnej, natomiast rura filtracyjna wnika w głąb tej warstwy. Do górnej części rury osłonowej montuje się przyłącza wody i zawór odcinający, a na dnie studni umieszcza się pompę, która zasysa wodę. Wiercenie studni oferowane przez firmy z miasta Kraków nie kończy się zatem na wykonaniu otworu, lecz na zamontowaniu przyłączy doprowadzających wodę do budynku mieszkalnego i na umieszczeniu pompy w studni.

Artykuł pochodzi z serwisu hobbydom.pl

Posiadając działkę bądź gospodarstwo rolne lub agroturystyczne, gdy nie mamy dostępu do miejskiej sieci wodociągowej, stajemy przed zadaniem zbudowania studni. I to bez znaczenia, czy będzie to studnia w tradycyjnym stylu, z której za pomocą żurawia będziemy czerpać wodę. Czy też jak najbardziej nowoczesna, z pompa wodną i pełną funkcjonalnością poboru wody na wszelkie nasze potrzeby. Bez znaczenia, gdyż technika wywiercenia studni jest identyczna, a różnica polega dopiero na późniejszym zagospodarowaniu odwiertu.

Jak się zatem zabrać za wywiercenie studni?

Pierwsze co musimy zrobić, to znaleźć miejsce, w którym nasza studnia będzie umiejscowiona. Metody najczęściej stosowane są dwie. Pierwsza to odszukanie planów i map geologicznych naszego terenu – o ile takie istnieją. Zaznaczone są na niej wszelkie dane o położeniu wód gruntowych i podziemnych, z których to możemy skorzystać podczas budowy studni. Jeżeli takie dane nie istnieją, to badania możemy przeprowadzić na własną rękę – są one nieco kosztowne, ale będziemy mieli inżynieryjne dane, w pełni profesjonalny raport, stworzony przez geologa. Inną metodą jest tzw. różdżkarstwo. Wzywa się radiestetę, który za pomocą „różdżki” określa ulokowanie „cieków wodnych” i „podziemnych zbiorników wodnych”. Nie jest to naukowa metoda określania lokalizacji wód podziemnych, ale wiele osób sobie ją chwali.

Artykuł pochodzi z serwisu hobbydom.pl

Własna studnia – od czego zacząć?

Zastanawiacie się pewnie, po co komu własna studnia? Przecież w Polsce raczej powszechnym dobrem są wodociągi. Błąd myślowy – okazuje się, że miejskie, czy gminne ujęcia wody wcale nie zaspokajają wszystkich potrzeb. Wciąż jest masa działek budowlanych, na których ludzie budują swoje domy, które do wodociągu nie są i w dalszej przyszłości podłączone nie będą. Wtedy studnia staje się koniecznością. Ale czy to źle?

Planując budowę studni musimy się przede wszystkim rozejrzeć za specjalistyczną firmą. Już dawno do lamusa odeszły znane z polskich wsi studnie, z których wodę wyciąga się przy pomocy wiadra. Dziś rządzą tzw. głębinówki, wiercone na głębokość co najmniej 10 metrów, w których pracują specjalne pompy. No właśnie, ile ta przyjemność kosztuje?

Koszt studni głębinowej – ile kosztuje wykopanie / wywiercenie studni na działce?

Zrobiłem krótki research w mojej okolicy i stawki generalnie się powtarzają – metr odwiertu to około 260-280 złotych. W tej cenie dostajemy też rurę osłonową (cokolwiek to znaczy) i gwarancję, że wodę uda się znaleźć. Policzmy zatem – zakładając, że mamy szczęście (tak powiedział jeden studniarz), woda jest na 11 metrach, czyli za samą robociznę zapłacimy uśredniając 2970 złotych. Do tego musimy doliczyć koszt pompy głębinowej – aukcje internetowe podpowiadają, że trzeba przygotować od 200 do 1500 złotych. Drogo, jak smok. A to dopiero początek. Potrzebny będzie też zbiornik hydroforowy – koszt w zależności od pojemności od 300 do 1000 złotych. I w tym momencie jesteśmy gotowi, aby pobierać własną wodę, z własnej studni, w dodatku za darmo.

Z tym „za darmo” trochę się zagalopowałem, bo dochodzi przecież koszt prądu zużytego przez naszą pompę. Dość popularne urządzenia rozwijają moc 1 kW. Studniarz podpowiedział mi, że pompa przy normalnym użytkowaniu powinna się załączać co godzinę i pracować przez 2 minuty. Co daje nam w sumie dzienny koszt prądu (12 godzin) na poziomie około 20 groszy. Nie jest to dużo i pewnie nie wpłynie jakoś znacząco na nasze rachunki.

Tekst pochodzi z serwisu ZARADNY FINANSOWO

Ze słowem „studnia” kojarzy się głównie studnia kopana, znana od dawna. Jej głębokość nie przekracza kilku metrów poniżej powierzchni terenu. Pobiera więc wodę z poziomu pierwszego. Wykop tej studni wykonuje się najczęściej ręcznie. Następnie wpuszcza się do niego kręgi betonowe (cembrowinę). Chronią one ściany wykopu przed osypaniem. Ponadto nie dopuszczają do studni wody z warstw wyższych, jeszcze bardziej narażonych na zanieczyszczenia (mniej przefiltrowanych).

Żeby to drugie zadanie spełniały dobrze, muszą być połączone szczelnie. Do cembrowiny woda dopływa więc od dołu, przez dno wykopu. Wyłożenie tego dna żwirem przyspieszy napływanie nowej wody w miejsce pobranej, a więc i zwiększy wydolność studni. Efekt ten można jeszcze wzmóc, jeśli najniższy krąg będzie zaopatrzony w siatkę otworów (perforację). Prawo budowlane nakazuje, aby cembrowina była od góry zaopatrzona w szczelną pokrywę. W promieniu 1 m od obudowy ziemia musi być wyłożona brukiem ze spadkiem w kierunku od studni. Pod tym brukiem warto na głębokości do półtora metra ułożyć warstwę ubitej gliny.

Tradycyjnie wodę ze studni czerpano ręcznie – wiadrami, przy użyciu żurawi lub kołowrotów. W takim przypadku cembrowina musi wystawać ponad powierzchnię terenu co najmniej 90 cm. Obecnie używa się raczej ssącej pompy elektrycznej. W takim przypadku wystarczy, jeśli cembrowina będzie wystawała 20 cm ponad powierzchnię terenu. Inny sposób czerpania wody z poziomu pierwszego to studnia z filtrem wbijanym.

Stanowi ją po prostu kilkumetrowy odcinek rury stalowej średnicy około 5 cm. W dolnej części jest ona perforowana, tak że tworzy się rodzaj filtru. Poniżej niego jest zakończona stożkiem (świdrem). Rurę wbija się (wkręca) w ziemię tak głęboko, aż filtr znajdzie się w warstwie wodonośnej. Taką studnię umieszcza się raczej w gruncie niezbyt zwartym, np. piaszczystym. W innym w trakcie wbijania (wkręcania) mogłoby dojść do uszkodzenia dolnego odcinka, osłabionego perforacją.

Górną, wystającą z ziemi część rury obejmuje się kołnierzem betonowym, opartym o powierzchnię gruntu, i do niego przymocowuje pompę ssącą. Może być np. ręczna z opuszczanym tłokiem i dźwignią boczną, czyli każdemu chyba znana z widzenia abisynka. Obecnie częściej jednak stosuje się pompę elektryczną. Do głębszych, korzystniejszych warstw wodonośnych sięga studnia wiercona, zwana też głębinową lub rurową.

Studnia wiercona

Umieszcza się ją w otworze wykonanym specjalnym urządzeniem – wiertnicą. Zestaw składa się z dwóch rur – osłonowej, sięgającej w pobliże warstwy wodonośnej, i teleskopowo ją przedłużającej filtracyjnej, wnikającej w warstwę wodonośną. Wokół tej rury wykonuje się zazwyczaj tzw. obsypkę z grubego żwiru, wprowadzanego przy użyciu węża. Podobnie jak warstwa żwiru na dnie studni kopanej, usprawnia ona dopływanie wody. Górne zakończenie rury osłonowej jest osadzone w obejmie nośnej. Obejma może być wykonana z betonu, ale dostępne są też gotowe, z tworzywa sztucznego. Mieszczą się w niej przyłącza wodne z zaworem odcinającym i elektryczne. Powierzchnia ziemi wokół obejmy powinna być, jak zwykle, w promieniu 1 m wyłożona brukiem ze spadkiem od studni. Głębokość poziomu wodonośnego przekracza w tym przypadku, czasem znacznie, 10 m. Niemożliwe jest więc zasysanie wody. Przypomnijmy: teoretycznie możliwe jest tylko do tej właśnie wysokości, a praktycznie trzeba jako granicę przyjąć 8 m. Dlatego na dno studni opuszcza się głębinową pompę tłoczącą. Ma ona zwykle postać wydłużonego walca. Do zastosowań domowych średnica pompy nie przekracza 10 cm, by luźno wchodziła do rury o takiej średnicy wewnętrznej. Długość – od niespełna pół do przeszło jednego metra. Dająca się uzyskać wysokość podnoszenia wody przekracza zwykle 50 m, ale bywa i dużo ponad 100 m.

Pompa jest zaopatrzona w króciec do przyłączania wodnego przewodu tłocznego, przyłącze elektryczne i uchwyt do linki nośnej, oczywiście nierdzewnej, służącej do opuszczania i wyciągania urządzenia. Zdarza się, że choć w miejscu wiercenia warstwa wodonośna drugiego poziomu znajduje się głęboko, gdzieś w otoczeniu wznosi się (tzw. niecka artezyjska).

Pod ciśnieniem wody z tych „skrzydeł” podnosi się także woda w wywierconym otworze. Można w niego wpuścić samą rurę filtracyjną. Wystarczy pompa ssąca, rura osłonowa jest zbędna. Mamy więc układ jak w przypadku studni z filtrem wbijanym. Wykonanie studni kopanej i z filtrem wbijanym, pobierających wodę z pierwszego poziomu wodonośnego, nie wymaga żadnych zezwoleń. Natomiast na studnię wierconą głębokości powyżej 30 m trzeba uzyskać tzw. operat wodnoprawny. Regulują to przepisy Prawa wodnego oraz Prawa górniczego i geologicznego.

Źródło: https://budujemydom.pl/instalacje/woda-i-kanalizacja/a/470-studnia-wybor-i-lokalizacja