Wiercenie studni

Większość z nas myśli zapewne, że w dzisiejszych czasach nie ma potrzeby wiercenia studni – w końcu wszędzie jest sieć wodociągowa. Tu jednak się mylimy – wbrew pozorom istnieje wiele miejsc, do których nie dochodzą wodociągi. W takich wypadkach istnieją dwie możliwości – pociągnąć przyłącze do głównej sieci, lub we własnym zakresie wywiercić studnię.

Jeśli zdecydowałeś się na ten drugi sposób, powinieneś podzielić pracę na kilka etapów, aby zapewnić późniejszą prawidłową pracę urządzenia. Należy także wypożyczyć profesjonalny sprzęt, a także zakupić niezbędne elementy studni – pompę, rury, filtr, hydrofor i inne akcesoria.

Przed rozpoczęciem pracy nad wierceniem studni, należy dowiedzieć się, na jakiej głębokości znajduje się woda i jakiej jest jakości. Można się tego dowiedzieć w najbliższej placówce, zajmującej się wodociągami w Twoim regionie.

Głównym sprzętem, wykorzystywanym w przypadku tego typu prac, jest wiertnica, która pozwoli w krótkim czasie dowiercić się do wód podziemnych. Przed przystąpieniem do prac należy wykopać rów na wodę, aby ułatwić wypłukiwanie gruntu podczas tworzenia studni.

Następnie należy zamontować pompę, która będzie zasysała wodę z odwiertu i transportowała ją do wiertnicy, w celu wypłukiwania gruntu do wykopanego wcześniej rowu.

Kiedy już dowierci się do warstwy wodonośnej, należy wyciągnąć wiertnicę i zamontować w otworze rury z tworzywa sztucznego, pamiętając o tym, aby w pierwszej kolejności włożyć filtr.

Po założeniu powyższej konstrukcji przychodzi czas na zamontowanie pompy, którą potem załączamy na co najmniej godzinę, aby wypłukać resztki gruntu i zanieczyszczenia ze studni.

Nie ma się co oszukiwać – wiercenie własnej studni wiąże się z dość dużymi kosztami, jednak mogą się po krótkim czasie zwrócić, szczególnie jeśli często korzystasz z wody, np. regularnie podlewając rośliny.

Oczywiście w tym artykule omawiamy studnie wąskorurowe, zajmują bowiem niewiele miejsca. Są to łatwe w budowie i utrzymaniu konstrukcje, przystosowane do pobierania wody z górnych warstw gleby.

Lokalizacja studni musi uwzględniać dostępność warstwy wodonośnej (głównie jej głębokość) oraz bezkolizyjność i odległość od możliwych źródeł zanieczyszczeń.

Miejsce najdogodniejsze z punktu widzenia dostępności wody powinien wskazać hydrolog, na podstawie rozpoznania dokonanego w otoczeniu działki. Warstwy gruntu jednak nie układają się regularnie. Toteż może się np. okazać, że warstwa wodonośna leży głębiej, niż on ustalił, albo grunt okazał się nieodpowiedni. Dlatego nie tylko przyszli mieszkańcy, ale nawet niektórzy specjaliści zdają się czasem na opinie radiestetów. Jak dotąd wprawdzie nie udało się znaleźć racjonalnych podstaw ich zdolności, ale trudno z tego tylko powodu odrzucić lata, a nawet wieki doświadczeń potwierdzających skuteczność różdżkarstwa.

CO MÓWIĄ PRZEPISY?

Usytuowanie studni względem sąsiadujących obiektów podlega przepisom ministerialnego rozporządzenia. Zgodnie z nim ujęcie wody musimy umieścić co najmniej:

• 5 m od granicy działki (wyjątkiem jest studnia wspólna na granicy dwóch działek),
• 7,5 m od osi rowu przydrożnego,
• 15 m od zbiornika gromadzenia nieczystości (szamba),
• 30 m od najbliższego przewodu rozsączającego kanalizacji indywidualnej, jeżeli odprowadzane są do niej ścieki oczyszczone biologicznie w stopniu określonym w przepisach dotyczących ochrony wód.